Dag 8 Onrustige darmen in Playa del Carmen

Vandaag stond er voor de verandering eigenlijk nog niks op de planning. Toen Stan en ik onze kamer uit kwamen lopen om samen met onze ouders te gaan ontbijten, kregen we te horen dat mama zich in de nacht niet lekker is gaan voelen. Of dit kwam door de vegetarische lasagne (wat mij betreft ook een bijzondere keuze) of door de airco, we zullen het niet weten. Nadat ze een theetje uit de ontbijtzaal had gehaald, is ze meteen weer in bed gedoken, terwijl wij met z’n drieën rustig ons ontbijt opaten. Aangezien we wisten dat we tot maximaal 12 uur mochten blijven in het hotel, besloten we om lekker aan het zwembad te liggen. 

We moesten dus op zoek naar iets wat zelfs voor iemand die zich niet zo lekker voelt te doen is, dus had papa een strand uitgekozen tussen Tulum en Playa del Carmen. Deze was zeer vergelijkbaar met het strand van gisteren, alleen iets drukker. Na een tevergeefse poging van mama om te onderhandelen over de prijs van een strandbed, hadden we uiteindelijk de beschikking over 3 bedjes+een tafel. Meer dan genoeg om ons een uurtje of 2 a 3 te vermaken met zonnebaden, lunchen en zwemmen. 

Hierna zijn we doorgereden naar Playa del Carmen, alweer onze laatste bestemming voor onze terugvlucht naar Nederland. Hier zijn we ingecheckt in het hotel, hebben we rustig even op bed gelegen, om vervolgens het stadje in te lopen. Het bruisende gedeelte van Playa del Carmen bevindt zich aan 1 lange straat met talloze restaurants, barretjes en souveniershops. Ook is hier een wassenbeeldmuseum genaamd Louis Tussauds ( wij vermoeden dat hij wel eens familie zou kunnen zijn van). Na 1 kant op te zijn gelopen van deze straat en richting het strand,gaf mama aan dat ze toch liever op de hotelkamer wilde liggen ipv uit eten wilde gaan. Wij zijn als echte gentlemens natuurlijk meegelopen terug naar het hotel en zijn daarna op zoek gegaan naar een restaurant. 

Stan had op de hotelkamer al even gezocht naar een restaurant en was uitgekomen bij Señor Frogs. Een goed aangeschreven restaurant met variërend eten voor iedereen. Het begon al wat laat te worden dus zijn we richting dit restaurant gelopen. Nadat we hier eten en drinken hadden besteld kwamen we er al snel achter dat het geen typisch restaurant was, maar meer een feestcafe waar je toevallig ook nog kan eten. De opvallende hints waren: de soort stoelendans die ze plotseling begonnen te doen, de vrouw die 3 keer langs is gelopen met shotjes (die 6 euro per stuk waren), maar vooral de man die langs kwam met gepersonaliseerde stickers voor ons 3 die we op ons shirt geplakt kregen. We hebben deze foto’s bijgevoegd dus iedereen kan zelf beoordelen of ze toepasselijk zijn (ze zijn in ieder geval het bekijken waard :) )

Na dit bijzondere avontuur hebben we de hele straat uitgelopen en zijn we op de terugweg nog even langs de Coco Bongo club gelopen. Dit is de beroemdste nachtclub van Playa del Carmen, waar entreetickets minimaal 140 euro zijn! Ook zijn we even een ietwat prijzig maar ontzettend lekker ijsje gaan halen bij een ijssalon. Hier zijn we ook nog eens Peter Gillis én Raymond van Barneveld tegengekomen (zie foto’s). Bij terugkomst even onze zieke moeder welterusten gewenst en werd de onthulling gedaan dat de sticker van papa uit het restaurant al de gehele tijd bij mij op de rug had gezeten. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik echt niks door heb gehad. Morgen nog niks op de planning dus we zien wel wat het brengt.

Groeten

Daan

PS: ik hoop dat ik met de titel een vervolg heb kunnen geven aan de Suske en Wiske-achtige titel van Stan gisteren