Dag 19 THE ECLIPSE

Gistermorgen op tijd vertrokken uit Savannah om te rijden richting Santee, een plaats in South Carolina die midden in de baan ligt van de zonsverduistering. Je moest dus daar de gehele zonsverduistering kunnen zien.

Bij vertrek waren er er 2 onzekerheden: zouden de wolken geen roet in het eten gooien en zouden we überhaupt Santee bereiken? Op een van sites die we gelezen hadden stond namelijk dat daar een verkeersinfarct zou ontstaan omdat daar vele wegen samen komen. Met o.a. miljoenen mensen uit Florida moest je de rit met angst en beven tegemoet zien.

Op tijd vertrokken dus, weliswaar met bewolkt weer, maar onderweg geen enkele file en de lucht trok steeds meer open. Al tegen 11 uur aangekomen en op zoek naar een geschikte plek. Edwin zag zijn droom in duigen vallen: op de golfbaan hadden zich al mensen genesteld met kijkers, tentjes en bbq maar daar wilde Thomas niet tussen staan: "ik ga niet staan tussen van die mensen die straks staan gaan klappen". Omdat Esther wat angst had voor de sanitaire mogelijkheden, daarom een plek gezocht bij een hotel, dicht bij openbaar toilet en, jaja belangrijk voor onze heren, wifi.

In de loop van de tijd verzamelden zich steeds meer mensen om ons heen. We waren nieuwsgierig en benieuwd (zou het helemaal donker worden? Zou het kouder worden? Zou het tegenvallen? etc.)

Vanaf 13.15 uur schoof de maan langzaam maar zeker voor de zon, het zou anderhalf uur duren tot de gehele verduistering. Bijzonder om te zien. Wij steeds eclipsbril op en af om de ontwikkeling te zien en al gauw te ontdekken dat foto's maken zonder professionele camera geen doen was, zeker niet met de mobiele telefoons.

Tegen 14.40 uur schoof de maan bijna geheel voor de zon. ONBESCHRIJFELIJK!!!! Het leek net of iemand kunstlicht in een stadion had aangezet en binnen no-time werd het donker.... De combi van zon en maan gaven een soort diamanten ring om de maan. Kinderen stonden te juichen, en ja Thomas ook te klappen, Edwin en Esther ondergingen het zeer ge- en ontroerd. Dit was verreweg het mooiste dat we ooit hebben gezien!!!

Met geen pen te beschrijven en/of vast te leggen op camera, als je in de gelegenheid bent of enigszins inde buurt, dan MOET je dit zien.

Zeer onder de indruk kropen we snel achter het stuur om de massa op de snelweg voor te zijn maar dat idee hadden er meer: na 4 uur hadden we (in soms stromende regen) dezelfde afstand afgelegd waar we 's morgens 1,5 uur over hadden gedaan. We konden dus niet meer op een fatsoenlijke manier ons huis in Florida bereiken. Daarom onderweg maar een hotelletje gezocht en vannacht daar heerlijk geslapen. Straks lekker ontbijten en dan nog 150 mijl rijden naar onze laatste stek in de States.