Dag 23 Airboat en alligators

Gisteren allemaal wat later in bed dus vanmorgen eerst rustig opgestart met een ontbijtje. En de vrije training van Max in België en wat familie-affaires en knokpartijen bij Jerry Springer op televisie. Hoe nep ook, het blijft vermakelijk, vooral Stan geniet er van.

Tegen 11.00 uur vertrokken naar Lake Hamilton, een meer dicht in de buurt, voor één van de dingen op de bucketlist van Edwin: een tocht op een airboat.

We hadden gekozen voor Captain Freds Airboats Adventure in verband met zijn kleinschaligheid. We kwamen aan op een nagenoeg lege parkeerplaats en binnen werden we ontvangen door een flinke, zwaarlijvige dame met een Karin Bloemen-decolleté, gebruind lichaam en een gebleekt gezicht die aan de "latere" Michael Jackson deed denken. Na de betaling en de andere formaliteiten kregen we een lifejacket en mochten we buiten wachten. Na pakweg een kwartier wachten kwam de airboat aangevaren op een snelheid die weinig indruk maakte. Toen de stuurman van boord ging konden we ons voorstellen dat zijn gewicht mede het trage tempo bepaalde: hij zag er uit als een mix van Crocodile Dundee en Steve Irwin maar dan van 150 kg. 

Gauw zaten we op de boot en na een foto van mevrouw Jackson gingen we van kant. En wat hebben we ons vergist: wat een snelheid! We vlogen over het water, door en over het riet, langs de waterlelies, met bochten en zonder. Crocodile Irwin stopte regelmatig om ons te wijzen op baby alligators, zee-arenden, kraanvogels e.d. Zeer vakkundig en erg persoonlijk. Hij vertelde dat naar zijn inschatting er 75 tot 150 alligators van 3 meter plus in het meer zaten. Waar we natuurlijk allemaal op gehoopt hadden gebeurde niet: geen grote alligator gezien. Steve gaf aan dat ze in de zomer ook nauwelijks te zien zijn, ze zitten dan midden in het meer, in de koele onderstroom. Tsja..... Jammer maar we kwamen nog aan onze trekken.

Want toen we waren aangemeerd stond er nog een toetje op het programma: we mochten één voor één een alligator vasthouden, eerst 1 van 3 jaar oud, daarna een grotere van 8 jaar oud. Misschien kunnen jullie het je niet voorstellen maar dat is best wel eng! En toch leuk om te doen.

Na afloop kregen we nog een kalender met een foto van ons op de boot. Al met al zeer geslaagd!!

Vanmiddag lekker geluierd (telefoon, iPad, tv, lezen) en een bloedfanatieke en bloedstollende volleybalwedstrijd gespeeld met Esther als referee. Na veel discussie kwamen Edwin en Daan als winnaar uit de bus.

Vandaag wat weinig foto's gemaakt met de telefoons, daarom vandaag ook wat video's op de site als extra feature.