Dag 7 - Gezeik bij de grens en familie gezien

Vandaag stond op de planning een lange rit van Toronto naar Detroit. Na wederom een matig ontbijt stapten we rond half 10 in de auto om iets meer dan 3 uur te rijden naar ons hotel in Detroit. Deze reis begon met het proberen in te stellen van de Bluetooth in de auto om onze eigen muziek te kunnen afspelen. Dit ging behoorlijk moeizaam, onder andere door het spraaksysteem dat al eerder was ingevuld door Bob de Indiër, die wij luid over de speaker: “BOB’s iPhone” hoorde schreeuwen. Toen dit eenmaal gelukt was, moest er nog ruim 2 uur ingevuld worden. Op het moment dat de familie zich begint te vervelen, is er altijd Daan nog die wat leven in de brouwerij weet te krijgen door middel van wat opmerkingen. Het begon al vroeg met de opmerking dat hij vond dat “Elton John eigenlijk een beetje de Guus Meeuwis van Detroit is”, en dat de “elektriciteitspalen langs de weg enorm lijken op een vechtende Mr. Shifu van Kung-Fu Panda” (zie foto voor vergelijking). 

De rest van de rit verliep erg voorspoedig. Vlak voordat we de grens over moesten, even gestopt in Windsor waar we een prachtig uitzicht hadden over Detroit (zie foto’s). Hier ontstond ook de discussie over we voor of na de grens even zouden lunchen (dit was rond 1 uur). Nog geen echte trek en dus nog even wachten tot na. Een beslissing waar we spijt van zouden krijgen. Ik neem jullie even mee naar het verhaal van gisteren waarin ik het volgende schreef: “Edwin heeft geen visums voor ons (want dat hoeft absoluut niet!!! volgens hem) en dus zullen we morgen zien of we zonder problemen de grens over kunnen komen”. 

Na meer dan 2 uur te hebben gewacht bij de grens omdat we geen visums hadden en dus alle formulieren nog moesten invullen, kwam Edwin tot de conclusie dat we simpelweg “verkeerd gegokt” hadden. Zonder problemen de grens over ging dus niet helemaal op, maar gelukkig werden we niet meteen de auto uit gestuurd door de Indiërs naast ons (met volgens Edwin plaksnorren opgeplakt). Het kan erger dus. In ons hotel moesten we nog een klein halfuur wachten tot onze kamer was, onze gifbeker moest helemaal leeg. Erg veel tijd voor “chillen” was er niet, want er moest snel gegeten worden. Edwin en Esther wilden vroeg bij het stadion van de Detroit Tigers zijn om John Lennon euhhhh Elton John te zien. Zelfs Lennart was aanwezig tot hun verbazing (zie foto). Stan, Daan, en ik kregen de auto mee om naar een entertainment park, waar we onder meer konden baseballen, golfen en minigolfen (Zie foto’s en video’s). Edwin was er niet bij en dus kan ik met trots vertellen dat ik echt dik heb gewonnen. Het zit er wel in, maar vooralsnog als mijn vader niet mee doet. Het rijden met de auto was overigens een klein risicootje omdat ik mijn rijbewijs niet bij me heb en niet mag rijden in de huurauto. Gelukkig maar 1x door rood gereden! Boete is toch voor Edwin/Esther!!

Morgen zullen Detroit echt in gaan en onder andere wat musea bezoeken. 

We zijn na zo’n lange dag erg moe en nu gaan de oogjes dicht en snaveltjes toe. 

Thomas

P.s. Pappie en mammie zijn terug van opa Elton, zie foto’s. Hij was slecht ter been, maar dat is niet erg als je een zingende pianist bent. Of is hij een pianospelende zanger? Hoe dan ook: leuk om bij zijn Farewell-tour te zijn geweest. En zwager Lennart was er ook!