Vatn

Vandaag stond in het teken van vatn: warm, stromend, vallend, bevroren.

Inmiddels traditioneel waren we vroeg wakker en na het ontbijt stonden we om 9.10 uur al klaar voor een 3,5 km lange hike bergopwaarts naar de “ warme rivier” waarin het met 36-44 graden prima liggen was. Vonden althans de mannen, Esther hield het veilig met alleen de voeten en heel voorzichtig de handjes in het water.

Het was een fantastische hike met wijdse vergezichten. Daar zullen de mensen die ons zagen geen oog voor hebben gehad: veelal getooid in de meest professionele outfits van thermokleding tot hike-schoenen en van wollen mutsen tot aan luxe rugzakken en handschoenen zullen ze vreemd hebben opgekeken van ons met o.a. Daan in de zomerjas op witte sneakers, Edwin na de eerste meters al in een luchtig T-shirt en Esther met de handtas om de schouders. 

Na de hike doorgereden naar het zuiden voor een serie van werkelijk grandioze watervallen.

Onderweg de afspeellijst van Thomas die een echt solide basis heeft gelegd voor een succesvolle deelname van ons aan een muziekpubquiz. Als voorbeeld: toen “What is love, baby don’t hurt me” door de auto schalde wist Daan het bijna zeker maar toetste het toch nog even: “het origineel van dit nummer is toch van Roel van Velzen?”

Wat Edwin op zijn beurt dan weer zeker wist, want dat stond op het bordje voor de 1e waterval in het Duits, was dat je achter de eerste waterval kon lopen zonder dat je nat zou worden, “alleen het pad wordt nat, zelf wordt je niet nat”. Jullie raden het al, de kleren hangen nu nog allemaal te drogen.

Kijk naar de foto’s en video’s die spreken voor zich.

Onderweg hebben we nog geprobeerd om tickets te scoren voor de Ferry naar de Vestmannaeyjar eilanden (helaas fully booked), kwamen we Tom Waes tegen (of was het toch zijn dubbelganger?), werden alle transfernieuwtjes gedeeld, werd er gechat met thuisblijver Stan, werd Scooby gespot op een video op zijn vakantieadres en beweerde Daan dat je 8,5 minuut over een uur doet. 

Nu zitten we in een houten huisje, dicht bij de vulkaan Eyjafjallajökull die in 2010 een groot deel van het vliegverkeer lamlegde, aan het zwarte strand waar we net nog even met 2 pseudo-Scoobys hebben gespeeld. Bijna startklaar voor een potje Take 5.

Morgen staat een wat langere rit op het programma maar waarschijnlijk weer een hele gave, namelijk langs diverse gletsjers. Ook hier verheugen we ons weer op